Nakładem Wydawnictwa UKSW ukazała się książka Dominiki Budzanowskiej pt. Cztery cnoty władcy w „De clementia” Seneki Młodszego (Warszawa 2012, seria: Florilegium. Studia classica, mediaevalia et neolatina).
Z informacji o książce:
Wśród filozoficznych pism Seneki dość szczególne miejsce zajmuje zachowany w połowie traktat De clementia, dzieło, które autor dedykuje, a przede wszystkim w którym się zwraca do cesarza, do Nerona, jako nauczyciel-wychowawca do ucznia oraz jako poddany do władcy. Przy czym nie jest to pismo pochlebcy lub szydercy, lecz traktat czy też swoisty podręcznik cnoty dla władcy, wszelkiej cnoty, nie tylko łagodności, ale także czterech cnót głównych. Albowiem jeden z najważniejszych wątków literackiej spuścizny filozoficznej Seneki stanowiła nauka o cnotach: filozof uczył życia zgodnego z naturą, czyli życia cnotliwego, a zatem szczęśliwego. W aretologii rzymskiego filozofa widoczny był (choć nie zawsze wyraźnie) schemat czterech cnót, pochodzący z filozofii greckiej, a wywierający znaczący wpływ na filozofię czy teologię wieków późniejszych: schemat ten ma swe korzenie w pismach Platona, szczególnie w jego Państwie, a większego znaczenia nabrał w późnym antyku, głównie w tradycji chrześcijańskiej, gdy od czasów Ambrożego z Mediolanu (IV w.) rozwinęła się nauka o czterech cnotach, odtąd zwanych cnotami kardynalnymi. Seneka poszczególne cnoty główne: sprawiedliwość (iustitia), umiarkowanie (temperantia), męstwo (fortitudo), roztropność (prudentia) definiuje i objaśnia zarówno w odniesieniu do osoby władcy, jak i w szerszym kontekście, odnosząc owe cztery cnoty także do innych cnót, w myśl stoickiej zasady nierozerwalności cnót.
Spis treści:
[gview file=”http://classica-mediaevalia.pl/wp-content/uploads/2013/02/Seneka-Spis-treści-etc.doc.pdf”]
Inne informacje: strona wydawnictwa
