Nakładem wydawnictwa Bellona ukazała się książka Lewisa Lyonsa pt. Historia kar cielesnych (tł. Maja Kittel, Warszawa 2010, ss. 240).
Z noty:
Na ścianach, pochodzących z czasów paleolitu, jaskiń w Addaurze na Sycylii wyryto obraz, na którym przedstawiono kilka ludzkich postaci zgrupowanych wokół skulonego mężczyzny, który wydaje się być związany w taki sposób, że każda próba uwolnienia się, skutkowałby uduszeniem. Uważane za najwcześniejsze świadectwo kary, malowidła te pokazują, że kara istnieje tak samo długo jak społeczność ludzka. Dla celów tej książki kara będzie rozumiana jako sankcja nakładana przez państwo na winowajcę, który popełnił przestępstwo. Przestępstwo to każde działanie, które państwo uznaje za czyn niezgodny z prawem. W społecznościach prehistorycznych przestępcy byli sądzeni i karani przez grupę, a za przestępstwa uważano czyny, które zagrażały wspólnocie. Wraz z rozwojem osadnictwa, zaistniała potrzeba utworzenia trwałych struktur społecznych. Dlatego indywidualna czy rodowa zemsta została zastąpiona przez karę wymierzaną przez państwo. Przestępstwa dalej były definiowane jako czyny zagrażające stabilności wspólnoty, ale były także ściślej utożsamiane z działaniami, które stanowią niebezpieczeństwo dla ekonomicznej i politycznej władzy elity rządzącej.
Więcej informacji: strona wydawnictwa
